Dag 4 en 5
Helaas was de internetverbinding gisteren in Beegden zo slecht dat het niet gelukt is verslag te doen van dag 4.
Daarom nu dan dag 4 en 5 tegelijk. Eigenlijk wel leuk ook want het waren de twee mooiste dagen van de vijf!
Dag 4.
Dit was op papier de zwaarste dag. Enkele sponsors hadden ervoor gezorgd dat naast de nodige klimmen en klimmetjes ook de Keutenberg, Gulpenerberg en 2x extra de Cauberg in de route waren opgenomen. Toen we wakker werden tikte de regen op het dak van de B&B, maar na het onbijt was het droog. Via Maasbracht gaat de route naar Koningsbosch om de groter plaatsen te mijden. Deze route loopt een stukje door Duitsland om bij Schinveld weer in Nederland uit te komen. Voor de kenners een opsomming van de plaatsen die vervolgens gepasseerd zijn: Doenrade, Puth, Schinnen, Thull, Nuth, Wijnandsrade, Hulsberg, Klimmen, Termaar, Ransdaal, Schin op Geul. Hier lag de Keutenberg te wachten. Het blijft een pittige klim voor een niet-klimmer...! De afdaling van de Doodeman naar Stockem is spannend als je weet dat onderaan de bebouwde kom wacht met zijstraten. Ook deze keer ging het gelukkig goed. Een paar kilometer verder ligt de Gulpenerberg. Het was al weer even geleden dat ik die opgefietst was en ik was vergeten hoe steil deze begint. Het tweede gedeelte is goed te doen. Boven wachtte Dorette met de lunch. Na de lunch wachtte eerst de snelle afdaling naar Partij. Via Mechelen en Vijlen naar Vaals met natuurlijk de Vaalserberg. Aan de Belgische zijde alweer een heerlijke afdaling, vooral omdat de auto's dit keer ontbraken. Direct weer klimmen naar Wolshaag, dalen en de klim richting Camenig. Vanaf de oostkant is de klim vrij kort, de afdaling richting Epen is grandioos lang. Na Eperheide en Heijenrath wachtte voor de tweede keer Gulpen, maar nu zonder berg. Even een blikje cola bij Dorette halen en tot je verrassing twee Beijerlanders ontmoeten: Ard en Thea. Op naar Valkenburg. De lucht is donker en dreigend. Spoedig wordt Valkenburg bereikt voor de eerste keer Cauberg en het regent ondertussen serieus. Dorette staat niet op de afgesproken plaats voor een foto: die blijkt een eind verder net de auto te hebben geparkeerd. Gulpen-Cauberg is dus het snelst te doen op de fiets. De tweede klim wordt wel vastgelegd en na alweer de derde afdaling van de Daalhemerweg ook de derde klim. Alle extra klimmen zijn hiermee gemaakt. Bij de auto even een spatbord op de fiets monteren, regenjas aan, nieuwe bidons, wat eten mee en verder voor de laatste kilometers naar Beegden. Doorweekt, vies, moe maar voldaan wordt dag 4 afgesloten.
Dag 5.
We zijn vergeten te melden dat we eerder willen ontbijten, dus is het al 7.30 uur als we aan het, overigens heerlijk en overvloedige, ontbijt zitten. Uiteindelijk is het ongeveer 8.30 uur als ik op de fiets stap. Via Nederweert en Someren beland ik op de Strabrechtsche en Lieropsche Heide. Via grint en zandpaden loopt de route door een geweldig mooi gebied van bos en hei. Ergens midden op de hei ben ik even gestopt om te luisteren naar de vogels. De roep van een koekoek herinnerd me aan de tijd, dus snel weer verder. In Gerwen wordt ik door een alleraardigste oude brabantse meneer de verkeerde kant op gestuurd: die weg fiets voor jouw het lekkerst. Houdoe! Ach, wat is nou 7 kilometer extra? De LF13 route langs het Wilhelminakanaal is de moeite waard. Niets anders dan bomen, het kanaal met regelmatig een bootje. Brug over om weer eens een stuk aan de andere kant te fietsen. Prachtig. In Oirschot het gebruikelijke recept: cola, broodje, nieuwe bidons, een banaan en wat repen mee en verder maar weer. In grote lijnen gaat de route via Hilvarenbeek, Alphen en Chaam naar Meersel-Dreef (België). Hier is de laatste ontmoeting met Dorette voor Oud-Beijerland. Rijsbergen, Moeren, Nispen, Huijbergen en Hoogerheide. Hier gaat het mis: lekke band, bandenlichters verloren. Na verschillende keren vragen en alle kanten opgestuurd te zijn beland ik bij Fietsplus Tinus van Overveld (https://www.tinusvanoverveld.nl/) Een zeer hulvaardige vriendelijk man verhelpt het probleem. Gauw verder. Nog geen 50 meter: band plat...! Terug en buitenband goed bekeken: door het rijden over grintpaden zit de band vol steentjes en scheurtjes in het loopvlak. Nieuwe buitenband lijkt mij het beste al is deze band nog vrij nieuw. Al met al weer een half uur oponthoud door zoeken enz. Toch zet ik koers naar de Oesterdam, om in het zonnetje en grotendeels met de wind in de rug via Zeeland naar huis te rijden. Om ongeveer 20.00 uur ben ik eindelijk thuis: moe, verbrand en bezweet. Na een pot kwark, een lekkere douche en wat eten is alles gauw vergeten. Wat rest zijn de mooie herinneringen aan een geweldige week, met een mooi sponsorbedrag en natuurlijk de foto's. Morgen wacht nog een tocht met een groep. Hier heb ik ook erg veel zin in en ik hoop dat het net zo leuk wordt als vorig jaar.